Dolfijnen, lokale markt, school en vulkaan

Vanmorgen ging de wekker extra vroeg. Om 05.30 uur gingen we ons bed uit omdat we om 05.50 uur opgehaald werden voor de excursie 'Dolfijnen spotten'. Aangezien wij vieren de enige waren van onze groep die deze excursie wilden doen, hadden we het geluk dat we een bootje voor onszelf hadden. In het donker liepen we van het hotel naar het strand, waar het toen nog redelijk rustig was. De boot was een soort kano, met links en rechts een beugel die de boot stabiel hield. We vertrokken vrijwel meteen en zagen de zon prachtig opkomen uit de zee.

Vrij snel zagen we ook al de eerste dolfijnen. Deze dolfijnen sprongen hoog uit het water en maakte een koprol voordat ze het water weer raakten. Prachtig om te zien. Marijn heeft het ook nog vast kunnen leggen op zijn telefoon (zie filmpje). Hierna hebben we nog grote scholen dolfijnen gezien, soms vlak bij onze boot, soms verder bij ons vandaan. Maar hoe later het werd, hoe drukker het werd op de zee. Ik denk dat er op een gegeven moment wel 50-60 bootjes tegelijk van links naar rechts gingen, als er weer ergens dolfijnen boven water kwamen. Gelukkig bleef onze kapitein rustig en buiten de drukte, waardoor we àls de dolfijnen in de buurt waren, niet meteen in het gekrioel zaten tussen al die andere boten met bijbehorende benzine luchten. Wat zijn dolfijnen toch een prachtige dieren. Na een uurtje op zee hadden genoeg dolfijnen gezien en zijn we voor de drukte weer teruggevaren naar het strand. Op de terugweg zagen we nog een grote school tonijnvis. Die sprongen ook op uit het water. Eergisteren hadden Corné en Marijn een grote school tonijnvissen onder water gezien en vandaag boven water. 

Terug in het hotel hadden we nog alle tijd om rustig te ontbijten, waarna we om half 10 met de bus vertrokken naar een lokale markt. Het blijft bijzonder om te zien. De drukte, de kleuren van verse groente, fruit en specerijen, de verse vis, kip en vlees die ter plaatse worden geslacht (met niet zo'n frisse geuren), door het leven getekende en verrimpelde gezichten. Er was een fruitsoort die ik nog niet kende: slangenfruit, met een schil die lijkt op een slangenhuis. Gids Anom kocht een zakje van dit fruit en enkele lychees en liet ons deze vruchten proeven. Dat proeven deden we bij de haven waar vroeger de eerste nederlanders in Bali aankwamen. Daar ligt nog steeds de Queen Emma brug. Maar de haven is allang niet meer in gebruik. 

Na de lokale markt gingen we nog even naar een winkel met kantoorartikelen om schriften en pennen te kopen voor de schoolkinderen die we hierna zouden bezoeken. We gingen naar een school waar horende en doof-stomme kinderen samen in 1 klas zitten. De school is niet te vergelijken met onze scholen, maar echt ver terug in de tijd. Oude schoolbankjes, kinderen in uniform, ze zitten met tweeën op 1 stoel en hebben klassikaal les voor een groot schoolbord. De kinderen zongen wat liedjes, maakte een paar sommen en schreven enkele van onze namen op het schoolbord. Daarna hebben we in alle klasse schriften, pennen en wat ballen uitgedeeld. Na het schoolbezoek een korte koffie-thee stop met verse mango. 

Het was erg druk op de weg dus na een behoorlijke file kwamen we bij de lunch-plaats aan in Kintamani. Hier hadden we een prachtig uitzicht over de vulkaan Mount Batur en het omliggende Batur-kratermeer, met een omtrek van 16 kilometer. Deze vulkaan is voor het laatst uitgebarsten in 2005. Dus tijdens het buffet konden we genieten van een prachtig rustgevend uitzicht. Het was wel jammer dat de top van de vulkaan net in de wolken zat. Toen we het restaurant uitliepen zag ik de vaat staan, op de grond ergens in een hoek weggezet. Daar hebben ze nog wel wat af te wassen, want die afwas was niet alleen van onze groep.

Vanuit hier gingen we weer de file in om naar Ubud te gaan, hét kunstenaarsdorp van Bali. In dit hotel blijven we drie nachten slapen. Dat is een fijn idee, want het is weer een mooi hotel. Met een aantal mensen uit de groep zijn we vervolgens wat gaan eten. Het was een korte wandeling, maar we kwamen er al vrij snel achter dat wandelen hier niet zo gemakkelijk gaat als bij ons in Nederland. Allemaal strak achter elkaar aan, goed aan de kant. En voordat we er erg in hadden, schiet Marcel met zijn been in een put, die niet zichtbaar was door het gras wat er overheen groeide. Wonder boven wonder viel het mee en had hij alleen wat snijwonden. Hij kon gewoon verder lopen, maar het maakte ons nog alerter tijdens de verdere wandeling. We werden beloond met lekker eten, o.a. lekkere spareribs van de BBQ. We zijn weer veilig bij het hotel aangekomen en gaan morgen weer verder met onze rondreis.